Als ik Tochni inrijd, begrijp ik meteen waarom men dit dorpje ‘de hemel op aarde voor kunstenaars’ noemt. Langzaam rijd ik langs smalle steegjes met traditionele huisjes, bloementuinen en de kerk van Sint Helena. En dan zie ik de poort en het bordje met ´Eveleos´ erop. Ik klop op de houten deur en Klea opent de poort naar haar kleine paradijs. Direct na onze begroeting spiek ik langs haar heen. Klea kent mijn nieuwsgierige aard en lacht. “Kom, ik geef je een grand tour.”

Samen lopen we langs de terrassen en de bloementuin die in speelse hoogtes verdeeld is. Alles ademt die typisch Cypriotische traditionele stijl en ook het comfort ontbreekt niet. Als ik even later vanaf de veranda de heuvels bekijk, schittert het zwembad in de zon. Ik wou dat ik een kunstenaar was, dan zou ik dit plekje kunstig op het doek voor eeuwig vastleggen.